Форум сайта «Глобус Беларуси»

[В. Сцяпанаў]

Дзякуй за водгук наконт фестываля фільмаў пра вандроўкі і вандроўнікаў у папярэднім каментары. Будзе цікава і карысна для ўсіх, калі напішаце пра сёлетні фестываль болей -- паводле маіх назіранняў, колькасць удзельнікаў расце.

Таксама на сайце "Нашай Нівы" з'явілася апісанне яшчэ шэрагу цікавых мясцін, аб'яднаных пад назваю "Па слядах Адама Міцкевіча". Яны знаходзяцца на памежжы Баранавіцкага і Ляхавіцкага раёнаў адпаведна Берасцейскай і Гарадзенскай абласцей. Публікацыя відавочна прымеркаваная да чарговых угодкаў з дня смерці Адама Міцкевіча (26 лістапада).
https://nn.by/?c=lr&i=237439
Падобна, што лагодная (прынамсі, з большага) восень падказвае найлепшую форму адпачынку -- пешаходную вандроўку, якая адна дазваляе пабачыць усю прыгажосць нашае Радзімы (гэтак мяне натхнілі выдатныя здымкі ў нашаніўскім матэрыяле:)).

[Д. �вченко]

Падрабязна пісаць тут не вельмі цікава бузе для астатніх. Так, колькасць удзельнікаў павялічалася, І фільмы сталі інцереснейшыя, а удзельнікі самі таго ня заўважаючы сваімі конкурснымі працамі вучуць астатніх, як трэба вандраваць па Беларусі, у тым ліку І для замежны турыстаў.

[В. Сцяпанаў]

Наколькі я разумею, у намінацыі "Лепшы турыстычны фільм" перамог Дзмітрый Іўчанка з Талачына, ягоная стужка (у традыцыйным для кіно значэнні :)) мае назву "Поход на Космачевское":
https://www.youtube.com/watch?v=IUmOKmjhDtE
У апісанні да файла на Ютубе гаворыцца наступнае: "Пеший поход к озёрам: Космачевское, Среднее и Еложинское - дикое и безлюдное место среди клюквенных болот."
РќРµ выключана, што перамогу аўтару РјРѕРі прынесці С– СЏРіРѕРЅС‹ фільм пад назваю "V фестиваль «Р­РїРѕС…Р° рыцарства»":
https://www.youtube.com/watch?v=3L_D1vAW1xY
Удзельнічаў Сѓ РєРѕРЅРєСѓСЂСЃРµ С– трэці фільм Дзмітрыя Іўчанкі, «Р’СЃС‘ испытать»:
https://www.youtube.com/watch?v=3rxt6iGWDfQ
На жаль, на старонцы сайта конкурсу http://kino.fotobel.by/?page_id=1024 , дзе пазначаныя ягоныя вынікі, не названы фільм, які прынёс перамогу аўтару.
Што тычыцца наступнай намінацыі, "Лепшы краязнаўчы фільм", то Сћ ёй перамог твор Максіма Гармаша Р· Гародні. Але РЅР° старонках, СЏРєС–СЏ змяшчаюць прадстаўленыя РЅР° РєРѕРЅРєСѓСЂСЃ творы, можна пабачыць РґРІР° ягоныя фільмы, «РўР°Р№РЅС‹ белорусского Лох-Несс. Чёртово озеро» С– «Р’ Царстве белорусского Р±РѕР±СЂР°»:
http://kino.fotobel.by/?page_id=720
Напэўна, трэба прасіць шаноўнага заснавальніка і арганізатара конкурса дэталізаваць вынікі па гэтых і іншых намінацыях, ды падаць спасылкі на творы-пераможцы ў Сеціве.
Думаю, што прагляд фільмаў, якія ўдзельнічалі ў конкурсе, падштурхне й іншых вандроўнікаў на тое, каб паспрабаваць сябе ў стварэнні дакументальных стужак.
Таксама, беручы да ўвагі напісанае ў каментарах Дзмітрыем Іўчанкам, ды абапіраючыся на вынікі творчага конкурса, пададзеныя на адпаведнай старонцы сайта, яго можна лічыць міжнародным, і дадаць гэтае азначэнне да ягонае афіцыйнае назвы.

[Д. �вченко]

Калі сапраўды трэба детализовать, то зраблю. Дэ-факта конкурс з'яўляецца міжнародным, але дэ-юрэ пакуль што не.

[В. Сцяпанаў]

"Трэба будзе набыць недзе гэтую кнігу" -- падумалася мне пасля таго, як прагледзеў вось гэтую публікацыю:

https://gazetaby.com/post/roditel-i-nikogo-ne-smushhaet-chto-v-it-strane-det/158394/

Так, згодны, у сучаснай школе, падручніках і праграмах бянтэжыць многае. Але ж і з крытыкай трэба быць больш асцярожным. Мне вось наяўнасць такога прадмета і падручніка падаліся цалкам абгрунтаванымі, а прыведзеныя ў артыкуле фрагменты ягонага зместу вельмі карыснымі.
Таксама прыгадаўся наступны пасаж з успамінаў вядомага мастака Віктара ГРАМЫКІ, які адразу па сканчэнні школы мусіў сысці ў партызаны:
"� мы, не теряя времени, засели за теорию через изучение тактических возможностей партизанской войны, обратясь к энциклопедии. К сожалению, том со статьями "Партизанская война", "Партизаны" в моем новом собрании отсутствовал, и мы начали формировать свои представления о будущей партизанской войне, ..., по статьям "Антоновщина", "Бандитизм."
Виктор Громыко. “Радуга над РґРѕСЂРѕРіРѕР№”. РњРёРЅСЃРє, 2000. Стар. 167
Так што атрымліваецца, што нашым сучасным старэйшым школьнікам у некаторым сэнсе пашанцавала, у адрозненне ад савецкіх падлеткаў, якія мусілі абараняць Радзіму не тое што без зброі, але нават і без элементарных ведаў.
А некаторым журналістам недзяржаўных медыяў варта думаць перад тым, як пісаць крытычныя артыкулы.
Дарэчы, і пададзеныя ў артыкуле на сайце "Салідарнасці" прынцыпы "гібрыднай вайны" выглядаюць цалкам уцямна, і ў галоўным адпавядаюць таму, што можна было пабачыць зусім нядаўна ў некаторых навакольных краінах. Ды й агульнае апісанне змены ўлады ў любой краіне, дзе кіраўніцтва траціць кантакт з рэальнасцю, выглядае цалкам верагодным.