Форум сайта «Глобус Беларуси»

[Валацуга]

Фотографии из экспедиции Сержпутовского в Большие Чучевичи. Сказка...


Сядзіба, в. В. Чучавічы. З фота А. К. Сержпутоўскага


Сушня-авін для сушкі льну, в. В. Чучавічы. З фота А. К. Сержпутоўскага


"Ез" — запруда ўпоперак ракі Лань для лоўлі рыбы. З фота А. К. Сержпутоўскага


Гумно і хлеў, в. В. Чучавічы. З фота А. К. Сержпутоўскага


Слонніца ("сноўніца") для намоткання асновы, в. В. Чучавічы. З фота А. К. Сержпутоўскага

[Валацуга]

Ещё одно фото лунинецкой гимназии

[Валацуга]

Лунинец. Поветовый сеймик



Агульны выгляд мястэчка Лунінец (з паштоўкі 30-ых гадоў)



Лунинец. Костёл



Лунинец. Церковь



Будаўніцтва новай 7-класнай школы. 1938 г.



Прывакзальная вуліца ў Лунінцы ў 30-я гады



Вуліца Пілсудскага ў Лунінцы ў 30-я гады



Вуліца Гандлёвая



Лахвенскі перавоз

[Валацуга]

Не могу понять в каком времени написано, но на всякий случай бросаю
Пры павароце з Савецкай на сучасную вуліцу 50 год Кастрычніка злева ў 30-ыя гады быў дом урача Гурвіча, а справа — дом памешчыка Шчыта з сельскагаспадарчым падворкам (яшчэ ў 20-ыя гады тут каласіўся вялікі ўчастак жыта), а за ім — драўляны павятовы сеймік (сучасны гарадскі суд). Потым улады купілі ўчастак Шчыта, знеслі дом і пабудавалі прыгожы будынак для адміністрацыйных службаў, два крылы якога стваралі вугал двух вуліц (цяперашняя музычная школа).

[Валацуга]

Разваліны нямецкага дота па вул. Чапаева ў г. Лунінец. 1949 г.

[Валацуга]

Са шматлікіх будынкаў на прывакзальнай плошчы вайна злітавалася толькі над будынкам станцыі — пабудаваны ў пачатку стагоддзя, ён стаіць і сёння. Былі разбураны ўшчэнт усе каменныя пабудовы пачатковай тэхнічнай школы, на месцы якой зараз чыгуначны клуб і універмаг. Пасля вайны ўся гэтая тэрыторыя ўяўляла пустку, заросшую пустазеллем, сярод якога тырчалі скляпы з чырвонай цэглы і ва ўсіх напрамках былі пракладзены сцежкі. На другой частцы пустэчы стаяў невялікі мураваны будынак — захаваўшаяся частка былой кузні тэхнічнай школы. Пасля рамонту яго прыстасавалі пад прыгарадныя касы. Даваенныя каменныя будынкі, якія захаваліся па вуліцах Фрунзе, Гагарына і Прывакзальнай, стаялі паўразбураныя і абгарэлыя. Драўляныя пабудовы былі знішчаны агнём. З усіх астатніх будынкаў уцалеў толькі адзін, у якім зараз знаходзіцца музей.
Але больш за ўсё пацярпела цэнтральная вуліца горада — цяперашняя Савецкая. Тут былі разбураны ўсе каменныя будынкі (2-павярховы будынак пякарні і жылы дом), парк культуры, гміна — сапраўдны архітэктурны шэдэўр, згарэлі ўсе драўляныя. На цяперашняй вуліцы Чырвонай быў узарваны 4-павярховы будынак школы, на Фабрычнай згарэлі ўсе базы — вялікія, барачнага тыпу памяшканні для захоўвання запасаў прадуктаў і тавараў. Цэнтр горада ўяўляў пустку, руіны з цэглы і попелу. Паўразбураным застаўся толькі адзін каменны будынак — яўрэйскага банка.
Горад паступова залечваў раны, нанесеныя вайной. Аднаўляліся цагляныя абгарэўшыя каробкі будынкаў. Будаўнічы матэрыял — цэгла — падбіраўся тут жа, на развалінах. У будынку былой пошты па вуліцы Фрунзе былі зроблены кватэры. Тут жа побач быў адкрыты клуб будаўнічай арганізацыі, які потым стаў гарадскім кінатэатрам.
Адразу пасля вызвалення горада былі разбураны ўсе дзоты на перакрыжаваннях вуліц, узарваны бетонныя ўмацаванні на ўскрайку горада.


Пустка на месцы разбуранага чыгуначнага вакзала ў г. Лунінец. 1949 г.


Разваліны нямецкага дота каля каталіцкіх могілах у г. Лунінец. 1949 г.

[Валацуга]

Перакрыжаванне сучасных вуліц Гагарына і Чырвонаармейскай. 50-ыя гг.


Адзін са старых будынкаў у г. Лунінец. 50-ыя гг.


Помнік у гонар асваення космасу ў г. Лунінец. Устаноўлены на прывакзальнай плошчы ў 1964 г.


Агульны від на г. Лунінец. 1971 г.

[Валацуга]

Макаёнак Андрэй Ягоравіч. У 60 — 70-ыя гг. на Лунінеччыне працаваў яго зямляк. Дзякуючы іх знаёмству і адбывалася неаднаразовае наведванне А.Р. Макаёнкам гэтых мясцін. У той час ён працаваў над п'есай "Таблетка пад язык" (1973). Пра гэта сам расказваў так: "У мяне нарадзілася задума камедыі, галоўным персанажам якой будзе энергічны, напорысты і разам з тым дасціпны старшыня калгаса. Прататыпам галоўнага героя паслужыў адзін мой добры знаёмы, а дакладней — сябра дзяцінства, зараз Герой Сацыялістычнай Працы. Я часта бываю ў яго, ён — у мяне. Вось толькі, пакуль ён сам не дазволіць, прозвішча яго не назаву" ("ЛГ", 7.04.1971).
Гаворка ішла пра старшыню калгаса "Новае Палессе", адзінага Героя Сацыялістычнай Працы, які атрымаў залаты медаль на лунінецкай зямлі, Уладзіміра Апанасавіча Сцепчанку.

У вёсцы Любань Макаёнку і Сцепчанку ўсталявана мемарыяльная шыльда.

[Валацуга]

Помнік воіну - інтэрнацыяналісту А. С. Коўшыку ў в. Дварэц. Узведзены ў 1991 г. на сродкі калгаса "Расія"

[Валацуга]

Каля прыходскай царквы. в. Чучавічы Мазырскага павета. 1910 г.

[Валацуга]

Велута

Вобраз Маці Боскай Уладзімірскай з Святатроіцкай царквы вёскі Велута, пабудаванай у 1803 годзе


Нарубы на могілках. 1926 г.


Запрастольны крыж Святатроіцкай царквы вёскі Велута


Будынак сярэдняй школы. 1970 год.



Современная Свяио-Троицкая церковь

[Лёха]

Валацуга

А зараз якія ДАКі ў Лунінцы захаваліся?

[Валацуга]

[Валацуга]

Кажан - Гарадок


Інтэр'ер залы Кажан-Гарадоцкай сінагогі з выглядам на арон-кодэш. Фота 1920-х гадоў



Неабходна дадаць, што самая высокая вяршыня Загор’я носіць назву Відуш-гара; Відушавымі горамі называюць і пясчаны вал па вул. Рачной — самыя высокія кропкі геаграфічнага рэльефу ва ўсёй акрузе.
Гэтая ж гара мае яшчэ дзве назвы: Гарбарава або Пінчукова гара.

[Валацуга]

Царква у Мікашэвічах (у будынку былога касцёла). 1990-я гады