Форум сайта «Глобус Беларуси»

[yauhen.herasimenka]

"Усё што нас не забівае, робіць нас мацней! Але як пазнаць, што нас забівае, а што не забівае?" такім пытаннем задаваўся я падчас суботняга ПВД на 132 км. Бо ехаў супраць ветра, па палях, па лясах, па непраходных зарасніках, па затопленых мясцовасцях, але да вызначаных пунктаў дабраўся... І галоўнае, не ашукалі крыніцы, месцы насамрэч легендарныя!

Аб чым я напісаў у ЖЧ, вось спасылка: http://yauhenk.livejournal.com/16274.html

Як я ўжо напісаў, маршрут быў незвычайны і насычаны, але быў і асфальт, так ад Салігорска да Слуцку даўно ўжо зведаны шлях, дзе я вырашыў не марнаваць сілы, тым больш яны спатрэбіліся, ды і ад Слуцку, правільней кажучы за Слуцкам, таксама быў асфальт, вядома супраць ветра.. Быў і яшчэ момант, апынулася не так проста выехаць са Слуцку, за горадам і нават у самім горадзе дарога ўяўляе з сябе павуцінне з гразевай калатушы, а там дзе яна ператвараецца ў асфальт, з'яўляюцца перашкоды і завесы, якія змушаюць звяртацца да крайніх мер, а менавіта вазіць ровар на спіне і падобна коні - скакаць, скакаць, скакаць! :) Вядома іранізую, але дзель праўды ў гэтым ёсць... Не гледзячы на ўсё, я ўсёткі абраўся з горада і рушыў у шлях ужо па нязведаных мне месцам! Вось трошкі здымкаў, астатняе па спасылцы, што ёсць вышэй. Дзякуй за ўвагу! :)