Форум сайта «Глобус Беларуси»

[GlobusBelarusi]

Зьміцер МУРАШКА, 2023:

«РџСЂР°С„есар Федарук яскрава ўвасабляе вобраз нязломнага РґСЂСЌРІР°, навуковага волата, заслугі СЏРєРѕРіР° немагчыма перабольшыць. Гэта чалавек надзвычайных ведаў, энергіі , упартасці, волі, пачуцця гумару С– добрай душы.

Пазнаёміліся з ім улетку 1998 года. Тады Анатоль Тарасавіч разам з Аляксандрам Адамавічам Ярашэвічам, сваім надзейным сябрам і спадарожнікам , ладзілі чарговую экспедыцыю з мэтай выяўлення і інвентарызацыі колішніх сядзібна-паркавых комплексаў у межах сучаснай Гарадзенскай вобласці. Патрабавалася абмерна-графічная дапамога. Нехта параіў мяне, студэнта-архітэктара 2 курса Архітэктурнага факультэта Політэхнічнай акадэміі.

Экспедыцыя прыпадала на час іспытаў і летняй студэнцкай практыкі па малюнку, таму давялося экстэрнам здаць першыя ды адпрасіцца з апошняе, паабяцаўшы рабіць малюнкі падчас вандроўкі. Абяцаць лёгка. Абставіны задавалі зусім іншы рытм.

"Маленькі Напалеон Орда!" -- жартаўліва кпіў Анатоль Тарасавіч, гледзячы на мае натурныя замалёўкі, якія спрабаваў паспешліва рабіць на каленцы, карыстаючы кожную вольную хвіліну (як правіла падчас моцнага дажджу альбо замест абеду), якую ўдавалася выкраіць з мярэжыва няспынных пераездаў ды абмераў таго, што засталося ад некалі дагледжаных маёнткаў былое Вялікае Літвы.

Некаторыя архітэктурныя краявіды цяпер захаваліся выключна РЅР° гэтых малюнках. Рђ некалькі тыдняў той першай інтэнсіўнай “практыкі” ператварыліся Сћ дадатковы эксклюзіўны РєСѓСЂСЃ засцянкова-паркавага архітэктурнага мастацтва, працягласцю Р· жыццё.

За многія гады прыгод і вандровак Анатоль Тарасавіч стаў для мяне не проста каштоўным Кіраўніком ды Настаўнікам, але й вельмі дарагім Сябрам. Сябрам, які натхніў і адкрыў для мяне нябачныя ландшафты, шляхі ды ймёны нашага велічнага Краю -- забытай Вялікай Літвы. Краю ведаў, годнасці і адвагі. Краю хараства, талентаў і багацця. Краю, за які соладка паміраць і радасна жыць.

Напамінам РїСЂР° гэта штовесну пачынае красаваць “Хведаручок-Acer” -- вастралісты клён, пасаджаны Анатолем Тарасавічам РЅР° маім “Дайнаўскім Двары”, СЏРє першае РґСЂСЌРІР° закладзенага парку, СЏРєС– носіць цяпер ягонае С–РјСЏ. Напамінам РїСЂР° гэта трымаюць крывіцкае неба магутныя РґСЂСЌРІС‹ бясконцых садоў С– паркаў Беларусі, што памятаюць подых С– СЂСѓРєС– прафесара Федарука.

Няхай гэтыя вандроўныя рысункі, СЏРє дадатак РґР° серыі РєРЅС–Рі дарагога Настаўніка, што паўсталі вынікам складанае руплівае шматгадовае працы, Р±СѓРґР·Рµ напамінам РїСЂР° вялікую адказнасць -- зрабіць СѓСЃС‘ магчымае, каб захаваць С– перадаць зямлю С– спадчыну нашых РґР·СЏРґРѕСћ наступным пакаленням нашых нашчадкаў.»

увеличить до 1200x1125

увеличить до 935x1200

увеличить до 889x1200

увеличить до 1200x852

увеличить до 1200x921

увеличить до 1200x835

увеличить до 1200x706

увеличить до 1200x591

увеличить до 1200x823

увеличить до 1001x1200

увеличить до 1200x824

увеличить до 1200x503

увеличить до 1200x557

увеличить до 1200x702