Форум сайта «Глобус Беларуси»

[alexBel]

Прадмова
Я ведаю, што ствараць новыя тэмы не зусім добра, але разбіваць гэты артыкул на мноства тэм не хацелася, а хацелася ўсё падаць адзіным расповедам

Гэты пост не будзе прысвечаны нейкаму гораду з унікальнымі помнікамі архітэктуры, у ім не будзе цікавых (ці занудных - каму-як ...) гістарычных казак і ў ім няма маіх суб'ектыўных разважанняў - гэта артыкул аб марознай, туманнай восеньскай раніцы ў беларускай глыбінцы - я нават не буду казаць, дзе гэта, таму што падобныя пейзажы сустракаюцца па ўсёй Беларусі, гэтым трэба проста любавацца.



Рана раніцай, калі яшчэ ўсе спалі, я выслізнуў з-пад коўдры на халодную падлогу і папоўз на кухню ставіць чайнік, па шляху некалькі разоў намерваўся разгарнуцца і нырнуць назад, аднак напіўшыся гарачай кавы і ўцяпліўшысь, сеў у заінелую машыну і выехаў з горада.
Праз некалькі кіламетраў звярнуў з шашы ў адну закінутую вёсачку і, праскочыўшы яе, выехаў на прасёлкавую дарогу, зацягнутую смугой.



Пад'ехаў да возера.



Тут я меў намер засняць восеньскі світанак з усімі яго любатамі - над пажалцелым лесам, які адбіваецца ў воднай роўнядзі, акружанай травой і дрэвамі ў белым інеі і тумане.
Але смуга была такой, што чакаць тут бездакорнага світання было б глупствам ...



Я накіраваўся на ўзвышша - у вёску. Спыніўся каля адной з пакінутых хат ...



... І ў чаканні вырашыў зрабіць некалькі тэматычных здымкаў.





Калі выбраўся на двор - світанак ўжо ва ўсю буяў ў вузкай палосцы неба, не зацягнутай аблокамі.



Я скакаў праз ямы і лётаў па схіле ў пошуках розных ракурсаў ...





... а каштоўныя секунды няўмольна выцякалі ...



... і у рэшце рэшт сонца зноў схавалася, пакінуўшы жоўта-аранжавую паласу неба.



Нізіны афарбаваліся ў сіне-зялёныя колеры.



Разважыўшы, што на гэтым баку возера я ўжо быў, вырашыў паехаць на іншы.



Крадучыся уздоўж абзы лесу, нельга не атрымаць асалоду ад выгляда дрэў у тумане.





Грунтавая дарога сярод цёмна-зялёнай травы ў белым інеі глядзелася незвычайна яркай.





Канава, якая сілкуе возера (або якая сілкуецца за кошт яго, я ў гэтых тонкасцях не надта дасведчаны, проста - прыгожа атрымалася)



Раптам у маю галаву прыйшла думка заняцца мадэльнай здымкай, у якасці аб'ектаў я выбраў расліны ў інеі.
"Як дарэчы, што я не выклаў з торбы "Геліёс-44"- падумаў я і, начапіўшы гэта вока, пачаў абіраць травы.











Напрыканцы паэксперыментаваў з дадзеным аб'ектывам на далёкія дыстанцыі:





Я не выспаўся, адчуваў сябе не зусім добра, але быў шчаслівы. І вам раю: часцей выбірайцеся з горада, нават не за чымсьці ўнікальным, а хаця б проста, паглядзець на світанак.

http://ales-matsesha.livejournal.com/7479.html

[Р’59]

Ідэя - выдатна, выкананьне - выдатна, сіла волі - найвыдатна, над мовай трэба папрацаваць.

[Алекс Сталь]

alexBel

Супер!!!Отличные снимки!
Даже слегка поёжился, почти ощутив прохладу.

[GlobusBelarusi]

Добрыя здымкі, прыемны тэкст. Дзякуй.

[alexBel]

[Александр Dehty]

Дадам сваё зачараванне - цудоўна! Геліос-44 - выдатны фікс, даволі незаслужана застаўшыся ў гісторыі.

[alexBel]

[Александр Dehty]

Я меў на ўвазе, што сучасных варыянтаў Геліос больш няма. На жаль, жывучы ля завода "Зеніт" і карыстаючыся замежнай оптыкай, цяжка зразумець чаму добры прадукт застаўся ў гісторыі, а не развіваецца далей. Думаю, каб быў такі Геліос, ды пад сучасныя патрабаванні (аўтафокус і інш.), то было б вельмі ня дрэнна. Неяк праскочыла падобная навіна , ды й заціхла.