Форум сайта «Глобус Беларуси»

[alexBel]

прадмова: мне, напэўна, цяпер сюды ???

У адны сонечныя выхадныя ранняй восені мяне зноў пацягнула па Беларускіх дарогах, тады я вырашыў аглядзець Дуброўна і ўсходнюю Аршаншчыну.



Выправіліся мы каля 12 гадзін па трасе Е95 ў напрамку Воршы. Першым пунктам значылася вёска Хвашчаўка, даўно я ўжо жадаў на яе зірнуць.
Гэта невялікае мястэчка славута на ўсю Беларусь шырока вядомым калісьці гутарковым зваротам "Ёлуп Хвашчаўскі".

“- Гэта ты дурань, - сказаў хлопец. - Старога за твой паўрубель маглі б у паліцыю павесці. У бедных людзей бываюць толькі медныя грошы.
- А паперак няма? - буркнуў Алесь.
- Не ў старцоў, ёлуп хвашчоўскі.”
Ул. Караткевіч "Каласы пад сярпом тваім"

На паўночнай ускраіне вёскі і дагэтуль ёсць могілкі, на якіх у XVIII-XIX стагоддзі была ўсталяваная калона.



Калону ўвенчвае драўляная фігура, якая за сваёй старажытнасцю страціла самабытныя рысы і цяпер складана вызначыць, што сабой уяўляе.



Мясцовыя жыхары ў хуткім часе пасля будаўніцтва забыліся ў гонар каго яна была ўсталяваная і паміж сабой пачалі называць яе ёлупнем. Мянушка "Ёлуп Хвашчаўскі" хутка распаўсюдзілася і стала намінальнай - так сталі абзываць усё, што сваім бескарысным існаваннем звязана з глупствам.

Наступным пунктам нашай паездкі была сядзіба ў пасёлку Юрцава.
Дом быў пабудаваны ў сярэдзіне XIX стагоддзя, юрцаўчане называюць яго "замак", зрэшты, не без падстаў. Задумка архітэктара была менавіта такой, мяркуючы па вонкавым выглядзе будынка.



Дзе-та я выпадкова бачыў артыкул пра тое, што ўладальнік сядзібы падтрымаў паўстанне і пасля паразы, сядзібу адабралі і наладзілі ў ёй шпіталь для лячэння пацярпелых у баях жаўнераў РІ. Не ведаю, праўда гэта ці не, але з другой паловы ХХ стагоддзя і да нядаўняга часу там сапраўды быў шпіталь, толькі цяпер для ўдзельнікаў ВАВ.



Потым мы накіраваліся ў Крапіўна.
Царква св. Аляксандра Неўскага 1886.





Недалёка знаходзіцца Крапівенскае поле, на якім 500 гадоў таму адбылася бітва паміж войскамі ВКЛ і Маскоўскага княства (так званая "Бітва пад Воршай").



Войска ВКЛ узначальваў Канстанцін Астрожскі, войска Маскоўскага княства - Іван Чаляднін і Міхаіл Булгакаў-Голіца



Нягледзячы на амаль трохразова перавышаючыя сілы войска Маскоўскага, Канстанцін Астрожскі, дзякуючы ўмелым стратэгічным крокам, атрымаў перамогу.
Пейзажы навокал:



... Нарэшце мы дасягнулі фінішнай кропкі маршруту - Дуброўна.
Спачатку мы агледзелі будынкі суконнай мануфактуры.



І толькі потым пад'ехалі да кляштарнага корпусу.



Каменны будынак быў пабудаваны ў пачатку XIX стагоддзя на месцы больш ранняга драўлянага манастыра.
Пра яго паходжанне ў народзе ходзіць вельмі пікантная легенда:

У канцы XVIII стагоддзя Дуброўна належала Ксаверыю Любамірскаму. Неяк прыйшлося яму ад'ехаць з маёнтка на некаторы час, а за галоўную ён пакінуў сваю дачку. Пасія, не губляючы часу, выскачыла замуж за збяднелага шляхціца і схапіўшы бацькоўскія грошы, знікла. Калі гаспадар вярнуўся, яму распавялі, што уцекачоў вянчалі два манаха з Дубровенскага кляштара. Ксаверый спакойна выслухаў гісторыю, павячэраў і лёг спаць. Ноччу манастырскі корпус згарэў да тла, толькі касцёл цудам ацалеў, а тых манахаў, якія мелі дачыненне да абраду, знайшлі раніцай у Дняпры мёртвымі ... Даказаць дачыненне Ксаверыя да падпалу не змаглі, але толькі вось пазней, менавіта за грошы Любамірскага і аднавілі кляштар, толькі на гэты раз з каменя. (Маўляў, з пачуцця віны перад бэрнардынамі)

Корпус пабудаваны ў барочным стылі і ў наш час ажыццяўляецца спроба яго рэстаўрацыі. Спроба цягнецца ўжо больш за дзесяцігоддзе.


Мне падалося, што ў вокнах другога паверха хто-то прамільгнуў, калі я рабіў гэты здымак ...

Не доўга думаючы, я вырашыў залезці ўнутр і агледзецца. Лаз было знайсці не складана.
Нада мной адразу навіслі арыгінальныя скляпенні:


Не ведаю чаму, але ў гэты момант у мяне па спіне пабеглі мурашкі і з'явілася адчуванне, што на мяне нехта глядзіць ...

Асцярожна прайшоў у глыб, трапіў у асноўны калідор:



Прайшоў далей ...
Сучасная спроба стварэння скляпенняў:



А наперадзе - сучасная лесвіца на другі паверх:


Наверсе пачуліся крокі ...

Падняўся, агледзеў памяшканні на другім паверсе:


Нікога не сустрэў ...

У цэнтральнай частцы будынка захавалася арыгінальная лесвіца на другі паверх:


Раптам, унізе, зусім побач, зарыпелі прыступкі і пачуліся цяжкія крокі ... Маё сэрца хутка застукала і ў паніцы я кінуўся на паддашак ...




Тут ... прама на мяне ... ніхто не выйшаў ...

Гэта чыстай вады прыдумка, палёт фантазіі. Проста пасля гісторыі пра мёртвых манахаў, калі я быў унутры будынка, мне прыйшла ў галаву ідэя менавіта так падаць матэрыял гэтага падарожжа.

Кляштар, несумненна, выклікае цікавасць, вось толькі шкада, што так мала ў ім засталася "сапраўднага" і спроба яго аднавіць так хутка патухла. Ён чымсьці нагадвае мне Пінскі калегіум езуітаў у мініяцюры і можа стаць сур'ёзнай мясцовай славутасцю, але пакуль глуха ...

http://ales-matsesha.livejournal.com/8152.html

[krytsyk]

ўвогулле ў кляштары павінен быў быць змешчаны Дубровенскі музэй - але так як розныя ледовыя палацы былі цікавей - яго не дааднавілі(((

[Алекс Сталь]

alexBel

Не знаю,было ли привидение в здании монастыря.
А вот на втором этаже мануфактуры точно ...

Красиво.Очень солнечно.

[Jurii]

[alexBel]

[К�НДУС]

[GlobusBelarusi]