Форум сайта «Глобус Беларуси»

[Александр Dehty]

Пачатак жніўня, выезд з Вілейкі.

Вілейскі раён.
Сцены гаспадарчай пабудовы Чырвонага Двору застаюцца збоку,


Фотасесія капліцы ў Клесіне



там жа і гасп. пабудова.



Гэта ўсё ёсць на Глобусе, таму буду эканоміць "колькасць здымкаў".
А вось у Малышках ніколі ня быў. Па-першае, сама назва цікавая; па-другое, ёсць там гарадзішча і трэццяе, на старых мапах - вадзяны млын.
У выніку: гарадзішча з дарогі не бачна :( ; рэшткі млына засталіся (па словах маладога рыбака), але ў бок Добравіч; і ўказальных знакаў з назвай вёскі няма!

Сэрвач.


Могілкі затое старыя, каталіцкія.


І вось такая капліца? крыж?


Выехаўшы на трасу, хоць такі знак з назвай засняў.


Даўгінава краем, на выездзе.
Капліцка і вайсковыя могілкі.








Помнік халакоста.


Чарговая спроба зняць у добрай якасці царкву ў Мільчы.


Чую, пані Перыферыя, недзе ты ўжо блізка! Яшчэ крышачку і пачнецца.


Малайца, навігатар, падтрымаў думку! Выбраў шлях... .
1,5 км на 1-ай хуткасці! Ну раз нада... .
Па меліяратыўнай грэблі! Не па возеру ж... .
Метр улева, метр управа - канавы з мой рост! О-оў... .
Хмызняк з тых канаваў - нібы цвікі па кузаву! Б... !
"Хвалі-барханы" да паўметра глыбінёй і незлічоная магчымасць пры кожным скрогаце днішчам застацца на такім шпілі, нібы жук на іголцы. Пі-пі-пі-пі-пі (нелітаратурныя выразы)!!!
І галоўнае - назад ня вернешся! Выхлапная труба цябе першая ж і "прышпіліць".
Выехаў - перахрысціўся... .


Яна ж восенню

panoramio.com
Ня верце навігатарам!!! :)

З гэткімі словамі і "перакуліў" межы раёнаў.

Докшыцкі раён.

Раней чуў назвы гэтых вёсак (суседніх паміж сабой), а цяпер і ўбачыў.







І ў канцы, а мо ў пачатку -



Ранней у іншай тэме

[Алекс Сталь]

Александр Dehty

Очень интересно! Спасибо!

� попросите свой навигатор избегать грунтовые дороги.
Есть у них такая функция.
Чуть дальше, но с комфортом.

[РњiС…Р°iР» L.]

Оооой... А слінкі ўсе бягуць і бягуць!!! Лужкі, Шаркаўшчына, Дзісна, Полацак, Сар'я, Міеры, Селішча!.. Фу, чакаем!

[Александр Dehty]

[Александр Dehty]

Пастаўскі раён.

Шэсць кропак, што на мяжы з Глыбоччынай, трапіліся на шляху. Знайсці новае ў гэтым краі даволі цяжка без падказкі. Адной з такіх і скарыстаўся.





Возера Баравое зараз арэндаванае. Раней, да эры навігатараў, каб знайсці паварот з трасы, рыбакі тлумачылі маршрут так:"Ад Дунілавічаў у бок Глыбокага адлічвай тры пад'ёмы-спускі і глядзі направа з'езд у лес". Сапраўды, такога добрага ўказальніка няма і на хуткасці звычайна "пралятаеш" гэта месца. Возера прыгожае, з усіх бакоў агорнута хваёвым лесам. Зняць у той дзень маляўнічы бераг, каб не патурбаваць вялікую колькасць адпачываючых, было даволі праблематычна.


Каардынаты леснічоўкі на мапе з чырвоным сцяжком пададзены правільныя. Знайшоў даволі хутка. Першай сустрэлася гаспадарчая пабудова, што пэўна служыла нейкай пуней для сена.
http://orda.of.by/.map/?55.06042,27.286779&m=gm/19







Пачуўшы сабачы лямант, стаў чакаць з'яўлення гаспадара.


"Ага, шчас табе, сам даследуй!".
Гэта фасадны бок.
http://orda.of.by/.map/?55.060397,27.28613&m=gm/19


Ад якога каменныя прыступкі вядуць да возера.


Парадны ганак некалі быў двухпавярховы,


з драўлянымі калонамі,


як на бакавых ганках.




Хвілін праз 15-20, як я ўжо збіраўся сыходзіць, ткі выйшла гаспадыня.


Распавяла, што жыве тут ад савецкіх часоў. Першапачаткова, "да вайны", тут сапраўды было кіраўніцтва мясцовай лясной гаспадаркай і адначасовы жыў "самы глаўны ляснічы".
- Тут і туалет быў у доме, і ванна (як вада падавалася ні знаю), і парк не такі задзічэлы быў. Ды і озера было графскае. А пасля вайны гэтага кіроўцу адправілі ў Сібір, а зрабілі детскі дом. Але мусіць нядоўга ён пабыў, стала Дунілавіцкае ляснічаства. А патом нас, 5 сямей сюды засялілі, хто рабіў у ляснічастве. Цяпер вунь - там дача і тут дача строіцца (паказаўшы ў бакі). А гэта сараі, ранней быў адзін даўгі (пад адной крышай), але сярэдзіна правалілася, цяпер так. Казалі, да вайны у тым, што с правага боку конюх жыў.

http://orda.of.by/.map/?55.06074,27.28653&m=gm/19

А гэта пограб, тожа двухэтажны быў.

http://orda.of.by/.map/?55.0606,27.286836&m=gm/19

А той высокі будынак, што я ўбачыў першым, гаспадыня ня ведала дзеля чаго прызначаўся ("можа сарай які"). Прабачце за стыль размовы, пастараўся зберагчы арыгінальную мову жанчыны. Здаецца ж вельмі бабульку не напужаў сваім прыходам, падзякаваў, паехаў далей куды планаваў.


Болей новага для Глобуса не было, але мясціны цікавыя. Праз 5 кілометраў - Дунілавічы, былое мястэчка.
Траецкі касцёл XVIII стагоддзя.




Не брама, але вельмі прыгожыя вароты.










Ня ведаю, для чаго той падкоп, але здзівіў падмурак - з цаглін, а не з камянёў (!)






З былой гандлёвай плошчы перад касцёлам дарожка вядзе да могілак польскіх жаўнераў,








да помніка землякам, загінулым у 2 Сусветную вайну, да сельсавету.




Прадстаўнік раннейшай забудовы.


Выехаўшы з былога мястэчка па старой глыбоцкай дарозе,


трапляеш на старыя могілкі, дзе збярогся склеп-пахавальня.








Падобны некропаль з могілкавай капліцай ёсць у Казлоўшчыне, што кілометраў з 20 ад Дунілавічаў.




Адзначце, як падагнаныя камяні адзін да аднога, што ў мазаіцы.




Я канешне не самая цікаўная Варвара, але калі прасунуць аб'ектыў праз гэтыя краты,


то можна ўбачыць уладкаванне склепа.


На камяні ля варот надпісу не ўбачыў.


Агароджа згодна здымку з Глобуса - 1852 году.




Але куды лепш і больш прыемна сустрэць у спякотны дзень крыніцу, чым могілкі ;) .
http://orda.of.by/.map/?55.109584,27.355341&m=gm/18





Пад'ехаўшая маладая пара з мясцовых, растлумачыла, што крыніц можна назіраць адначасова 5, а то і 6. На наш прыезд, пясочак "бурболіў" у двух месцах. Вада сцюдзёная й празрыстая.


Мясцовы бацюшка з Асінгарадка, вядзе тут службу, дзеля чаго крыніца абсталяваная і лавамі, і мастком.



А вось набраць вады, дык і ня зручна: "венціля", да якога ўсе прызвычаіліся няма! :)






Сарокі.
Ад'ехаўшы ад крыніцы, з дарогі выхваціў вось такія руіны.




Не паляніўся, завярнуў па гэтаму ж полю ў вёску, але зблізу здалося на першае савецкае будаўніцтва жылых дамоў. Магчыма з цэглы панскіх пабудоў, бо згодна старым мапам, тут памечаны фальварак Сарокі (ці Саракі?)
http://orda.of.by/.map/?55.121316,27.359982&m=gm/16,3v/13,1v/14,wig/13

Возера Крывое.


Яму таксама душна, а тут яшчэ фатографы ўсё бліжэй, і бліжэй сунуцца.


Навадруцк.
Мне засталася бліжэй менавіта гэта назва, чым сучасная - Парыж. З дзяцінства яна на слуху, бо ў Навадруцк (ці правільней у суседнія з ім Верацеі) ў савецкі час ездзіла шмат людзей "да далмана" за дапамогай ад усялякіх хваробаў. Усё гэта было канешне неафіцыйна, але па чутках чыгуначны прыпынак у тых Верацеях з'явіўся дзякуючы першай жанчыне-касманаўту Валянціне Церашковай, што таксама прыязджала сюды з хворай дачкой.
Так гэта, ці не, але на ўсялякі выпадак -

[РњiС…Р°iР» L.]

Цікава, зрэшты, як і заўседы!

Я думаю, што гэтыя пабудовы не старыя. Мур вельмі пахабны, і цэгла савецкага колеру :) (паверце ўжо я ў "хлявах" :) , як у нас кажуць, майстар).



Вось, толькі зацікавіў мяне падмурак пад гэтым дамам. Гэтая ў мяне *** мажа, ну там нейкія старыя валуны (?) прыкідваюцца.

[Александр Dehty]

Дзякую, Михаил.
Па другому здымку не знайшоў лепшай якасці пры набліжэнні. Таму па памяці: падмурак, што "адзінокі", звонку - без якіх-небудзь бачных камянёў, атынкаваны цэментным растворам. А руіны хаты не ўразілі вельмі ўжо тонкімі сценамі, не па-гаспадарску неяк. Такое пачуццё, што ляпілі з той цэглы, што была пад рукой, пад думку - "не паны, сойдзе і так". Іх там дзве такіх пабудоў, побач другая яшчэ з дахам, мо нават і жылая. І па вёсцы пара склепаў с такой цэглы.
Але магу памыляцца, я тут - не майстра :) .

[Лёха]

Александр Dehty

Абодва будынкі пасляваенныя

[Александр Dehty]

Лёха, дзякую.

[Александр Dehty]

Шаркаўшчынскі раён.
Гарадзец.
Там пэўна можна і дзень аддаць, калі шчыльна аглядаць сядзібу Плятэраў, мясцовую забудову і краявіды вакол рэчкі Мнюты. У мяне быў толькі вечар па дарозе ў Клінавое, таму - толькі 62 здымка .

Прыгажуня-капліцка, што будавалася яшчэ пры Рэчы Паспалітай у канцы ХVІІІ ст. На жаль дымка, што стаяла ў тыя душныя дні, не спрыяла добрай якасці, прабачце.






Вадзяны млын на Мнюце.


Сядзібны дом рамантуецца.




Побач сямейная капліца Плятэраў. Цяпер там месціцца этнаграфічны музей. Гадоў 10 таму давялося пабыць там - спадабалася, асабліва сувязь з творчасцю Язэпа Драздовіча.




Брама.




Цагляная агароджа.


Клінавое.


Яшчэ адным чырвоным сцяжком стала меней. Падрабязней - у асобнай тэме за аўтарствам Лёхі.
Дадам здымкі яшчэ раз, ужо апрацаваныя.












Лужкі, былое мястэчка.


Якое ж гэта мястэчка, ды без яўрэя.


Руіны сінагогі.


і міквы ля берага Мнюты.


Цэнтральная (былая кірмашная) плошча.
У верасні 2014 г. тут адчынены памятны знак Эліэзеру Бен-Егуда, што адрадзіў іўрыт.




Шараговая забудова.








Царква Нараджэння Найсвяцейшай Багародзіцы.


Штрышок савецкай і сучаснай гісторыі ў аблічча плошчы.


А гэта добрая цётка, што спынілася паведаць мне пра дом з цікавымі каванымі парэнчамі.


- Гэта - школа, я тут вучылася!
- А здаецца яна даваенная?
- Да вайны я ні знаю, вунь сасед раскажыць.

Следам, сапраўды павольна ехаў мужык на ровары:
- Гэта - Дом Нарадо́РІС‹.

А пасля вайны тут, праўда, была школа. Як дзяцей стала многа, пад 700, то школу зрабілі ў будынку былога суда.
Вось тут, насупраць, быў суд пры Польшы. 2 этажы было, патом перастроілі (фанетыка арыгінальная).



Падзякаваў, пашкадаваў, што не магу больш параспытвацца ў ведаючага чалавека, і хутчэй далей.

Касцёл Святога Міхала Арханёла.







У каторы раз пашкадаваў, што фотаапарат "кропнуты", а адыйсці на большую адлегласць не дазволіла нечыя сабака. Бо я, соўгаючыся спіной назад, і не заўважыў, што як зайшоў у чыйсьці двор :) .

Германавічы.
Гэты від напомніў мне "правілы" будаўніцтва касцёлаў. Ня помню хто са старэйшых казаў так: "Касцёлы будавалі на такой адлегласці адзін ад аднога, каб з вежы-купала аднаго быў бачны суседні." На мапе паміж Лужкамі і Германавічамі - 12 км.


Касцёл Перамянення Пана.
Шкада, не гледзячы на *** якасць маіх здымкаў, сапраўды ўжо каторы год аблічча не мяняецца. Хоць і дагледжана вакол, а сам храм, што 10 год назад, што цяпер - адной фарбай... .






Могілкі польскіх жанераў у касцельным дворы.






А гэта, нібы дом з прывідамі, стараверская малельня. Па дарозе ледзь заўважыў, настолькі зарасла і выглядае кінутай людзьмі.








Новая (праваслаўная?) царква ў прыстасаваным будынку.


Напрыканцы з рубрыкі "Цікавыя назвы".


Адшукайце 10 адрозненнеў ;) .



Маючы вілейскія "Шляпы", ужо можна збіраць "гардэроб".


На гэтым пакуль усё.


Жнівень 2015 г.

[Алекс Сталь]

Александр Dehty

Чудесно покатались!
Много красивых мест!
Спасибо!

[Александр Dehty]

Дзякую, Александр, за цікавасць да тэмы і прыемную адзнаку!
"Цудна пакатаўся", пэўна - самы той выраз. Што ўжо люблю катацца. то й тут яшчэ і там дзе хацелася. Слаўны атрымаўся адпачынак на радзіме! Душу адвёў!
Але ж яшчэ тры раёны наперадзе ... . Паспрабую ўціснуць у адно паведамленне.

[Р’59]

[Александр Dehty]

[alexBel]

Дзякуй! Цікавыя і прыгожыя фотаздымкі!