Предыдущая тема :: Следующая тема |
Автор |
Сообщение |
Valery Zeliazei

Зарегистрирован: 01.02.2011 Сообщения: 1521
|
Добавлено: 12 May 2025, Mon, 18:44 Заголовок сообщения: |
|
|
2014.10.11 - Юцкі. Восеньскі рэлакс.
 увеличить до 1000x434
Спрадвечна падарожжа планавалася, і пазіцыянавалася ў анонсе запрашэнні на форуме, як супер матрацны шпацыр. З магчымасцю за светлавы дзень, праехаць у раёне 50 кіламетраў, палюбавацца УВОСЕНЬ, і не стаміцца.
Адпаведна пад такія ўмовы, быў складзены трэк. Прадугледжвальны практычна ўсюды асфальт, без выяўных перападаў па вышыні, з мінімальным трафікам руху. І канчатковае, парачку краязнаўчых выбітнасцяў.
На прапанову скласці кампанію ў падарожжы, ніхто не адгукнуўся. І ў апошні момант, трэк падкарэктаваў, не змяняючы нічога ў прынцыпе. Загадзя ўсведамляючы, што нічога новага «выкашаны ўсход» паднесці не зможа.
Трэк: http://www.gpsies.com/upload.do (100% дакладнасць праходжання, скінута з навігатара)
https://www.alltrails.com/explore/recording/20141011--20141015?referrer=gpsies.com - новы трэк.
Ці https://ttrails.ru/routes/20141011-osenniy-relaks
Раніца наступіла без кожнай разнапланавай напругі. Спяшацца на электрычку, працу, сустрэчу не трэба.
Такога не спамяну!
І хоць неба ў смузе, цалкам давяраю сіноптыкам.
І хоць субота, струмень машын на дарозе, як у будзённы дзень.
Да кольцавай дарогі давялося ехаць па ходніку.
 увеличить до 1000x701
Каля пяці кіламетраў праехаў па якая не змаўкае, і раўлівай гарадзенскай трасе.
Чаканы паварот налева, у бок вёскі Пціч. Поўны зацішак, імгла, сонца насілу прабіваецца.
 увеличить до 1000x815
 увеличить до 1000x660
 увеличить до 1000x573
 увеличить до 1000x750
Скіроўваюся ў вёску Васькоўшчына, хаця наведанне гэтага месца, ніяк не супадае з чарадой маіх інтарэсаў, не будзь аднаго, АЛЕ.
Мне прыйшло асабістае паведамленне ад форумца Leliwa.
Выкладваю без згоды аўтара.
Упэўнены аўтар не супроць, і іншым будзе цікавае, чаму мяне туды панесла:
“Ад: Leliwa
Камяку: Svam (Valery Zeliazei)
Дададзена: 04 Сэн 2014, Чт, 12:58
Цема: Вёска Пціч Адказаць з цытатай
Добры дзень.
Убачыў ваш аповед пра падарожжа ў вёску Пціч. Дарэчы, непадалёк ад камянёў на Пцічы быў панскай двор... Спытайце ў наступны раз мясцовых, дзе знаходзіцца мемарыял загінулым партызанам (там паблізу быў яблыневы сад).
З нагоды млына — трэба было Вам каля старога драўлянага моста паглядзець, калі ён застаўся...
Хочацца распавесці вам пра адно цікавае месца — можа быць гэта было нават бажніца.
Вёска Пціч мяжуе з вёсачкай Васькоўшчына. На ўскраіне Васькоўшчыны была буслянка — гэта можа быць вам арыенцірам. Непадалёк была вельмі цікавая палянка. На ўскраіне палянкі — вал (можа курган?), крынічка і камень. Па мяжы палянкі раслі дрэвы, з аднаго боку — балацянка. Палянку агінаў які выцякаў з балацянкі з крынічкай раўчук, што западаў у Пціч.
Калі будзе ў Вас жаданне туды праехацца — падкажу Вам каардынаты. Я не быў у тых месцах гадоў 20 - можа там нешта і змянілася.
Усяго Вам добрага.
Leliwa “.
P.S. Аўтар, не супроць.
Прыехаўшы на меркаванае месца, пачаў незразумелае што шукаць, узяўшы за грунт пошуку: вал, ручай, балацянку, паляну, крынічку, камень.
Каардынаты: N 53.85753, E 027.32262.
 увеличить до 1000x430
На фатаграфіях, спрабую адлюстраваць спробу адказу на пастаўленае пытанне.
 увеличить до 1000x750
 увеличить до 750x1000
 увеличить до 1000x660
 увеличить до 1000x750
 увеличить до 798x1000
Хоць для сябе нічога характэрнага не ўбачыў, але спробу здзейсніў. Было ўсё: ручай, круты бераг, паляна, балацянка, а галоўнае, жаданне, у задавальненне, а не за грошы, дзеля чаго, усё гэта, на дадзены момант і робіцца.
Апошняя кропка. Прайшло дзве тысячы гадоў з'яўлення хрысціянства на гэтай зямлі, а народ помніць пра бажніцу!
За вёскай Ключы, надвор'е стала, як і абяцалі сіноптыкі. Слушнай.
 увеличить до 1000x743
Неперапыннае якія змяняюцца краявіды, паабапал дарогі. Усё што толькі можна ўбачыць з ровара, у задавальненне разгледзеў, бо машына занадта хуткая, пешкі, занадта павольна.
 увеличить до 1000x619
 увеличить до 1000x637
 увеличить до 1000x600
 увеличить до 1000x661
Пачаканне ў кукурузавага поля, перад паваротам да вёскі Грынькова.
 увеличить до 1000x551
 увеличить до 1000x671
 увеличить до 750x1000
Памацаем, прапанаваны WIGовский варыянт фальварка.
Пагутарыў з некалькімі мясцовымі жыхарамі. І толькі вельмі старэйшае пакаленне помніла, нешта было. На гэтым усё і скончылася
Сам нешта, адлюстраваць не магу, ніякіх слядоў не выявіў, але спрабаваў.
 увеличить до 1000x621
І мінуўшы рачулку Вязенская, скіраваўся ў бок вёскі Дварыскі, па дарозе, не занесенай на карту і навігатар, але адзначаную на генштабаўскай карце.
У палях цішыня, у вёсках на пляцоўках мітусня, а на ўскраі Восень.
 увеличить до 1000x750
На нешта бачна адцягнуўся, і не перавярнуў складзенай карты ў планшэце на торбе, змесцаванаму на рулі, перад вачамі. Праехаў паварот, што вядзе да крыніцы. Давялося круціць педалі лішні кіламетр вяртаючыся да павароту.
Пакінуўшы ровар на імправізаванай аўтастаянцы, змесцаванай на ўзвышэнні перад спускам да крыніцы. Па ўсходах скіраваўся наўпроста да самай крыніцы «Юцкоўскі», улучанага ў пералік аб'ектаў, абвешчаных гідралагічнымі помнікамі прыроды рэспубліканскага значэння.
Ранейшая назва Юцкоў — Прымагілле (перайменавана ў савецкі гадзіна дзеля "немілагучнасці" назвы).
Як непрыемна, паўсюдна фіксаваць гэта калгаснае ўпрыгожвальніцтва, знішчальнае нацыйную аўтэнтычнасць. Прапойск – Слаўгарад, Ігумен – Чэрвень, Вішнявец – Гавязна, і гэтак далей. Застаецца толькі на самім цэнтральным, узнёслым месцы, павесіць на цвічках трох волатаў.
 увеличить до 1000x664
 увеличить до 1000x720
 увеличить до 1000x690
 увеличить до 1000x750
 увеличить до 1000x750
 увеличить до 1000x705
 увеличить до 1000x675
 увеличить до 750x1000
На апошнім здымку, хоць і не выяўна, але бачна. Чаму я не стаў піць ваду з крыніцы. Усё пазагаджвана да непрыстойнасці. Дый глядзім на рэльеф які дазваляе сцёку, разнастайнай сельгас гаспадарчай хіміі.
У галаве адзначыў засечку, што крыніца наведала і пара падымацца да ровара.
 увеличить до 1000x667
У вёскі Юцкі, рэзкі паварот у кірунку вёскі Навасады. У гару круціць не хачу і па звярыных сцежках, праз ручай да фальварка Nowosady, тапонімы на карце назвалі гэта месца, чарговым непаўторным імем, Вызваленне.
 увеличить до 1000x571
Усё ж не выпацкаўшыся, коламі пераадолеў, непераадольная перашкода.
 увеличить до 1000x731
Уважлівей углядзеўся. Ды тут ласі ходзяць.
 увеличить до 1000x750
Усё ціха. Пэўна што, у лес на горку ўцяклі.
 увеличить до 1000x750
Выдатна, не забадалі, і на простую скіраваўся туды, дзе на карце змесцаваны фальварак.
 увеличить до 1000x671
Прыехаў і стаў шукаць адзнаку на мясцовасці занесеную ў навігатары, суправаджанай мясцовай незычлівасці з некалькіх бакоў. Не мне судзіць, але ўсё так выяўна кідаецца ў вочы.
І ўсё ж у кропцы, N 53.79391 E 027.14198, знаходжу.
 увеличить до 1000x701
Апускаю некаторыя выточныя нюансы нашага камунікавання.
Галоўнае, гаспадыня хаты мяне зразумела, і стала паказваць, ужо перабудаваную, але сядзібу. Досыць доўга гутарылі.
І ў кожным месцы свая гісторыя. Свае нягоды, свае радасці. Толькі і застаецца выгукнуць: «О, гарэтная наша зямля, завошта табе такое бачыць».
 увеличить до 1000x750
У хату, мяне не запрасілі, а з майго боку, умешвацца ў чужое жыццё, верх нахабства, але ўбачыўшы прыадчынены склеп, напрасіўся зірнуць.
 увеличить до 1000x630
 увеличить до 1000x750
 увеличить до 1000x667
А вось такая маленькая, цынкавая, як відаць, жалязяка, умацавала ўпэўненасць, што гэта менавіта той фальварак, пазначаны на карце.
 увеличить до 915x1000
Падзякаваў за аказанае мне ва ўвазе. Ад'язджаю.
Але пры выездзе з вёскі адчуваю калючыя пагляды ў патыліцу «польскаму шпіёну».
Усё ж гэты страх перад незнаёмым чалавекам, пэўна што, на генетычным роўні.
Падобная варожасць, выяўлялася ў маіх цягніках, не першым разам.
На прыгожым грудку вызначаюся, як ехаць?
Цалкам адмовіўшыся, ад жадання, пашукаць рэшткі вадзянога млына, што схаваўся недзе за кустамі ў забагненасці.
 увеличить до 1000x853
 увеличить до 1000x662
Выбраў акруговы шлях праз вёску Навасады, каб абмінуць пераход праз «ласіныя непрадказальнасці».
На гарызонце мільгануў які самотна стаіць дот.
 увеличить до 1000x750
Далез нарэшце да вёскі Вялікія Навасёлкі, з сядзібай братоў Кастравіцкіх. Вынятай рускімі ўладамі, пасля вызвольнага паўстання супроць расійскай акупацыі 1863-1864 гг., і сасланымі ў Сібір.
Агляд без каментароў. Фатаграфіі, усе скажуць за сябе.
Усяго трошкі: сядзібная хата, стайня, хата для працоўных, брама, парк з бярозай і дубам.
 увеличить до 739x1000
 увеличить до 1000x798
 увеличить до 1000x879
 увеличить до 1000x750
 увеличить до 750x1000
 увеличить до 910x1000
 увеличить до 1000x737
 увеличить до 1000x834
 увеличить до 1000x799
 увеличить до 1000x465
 увеличить до 777x1000
 увеличить до 750x1000
 увеличить до 765x1000
 увеличить до 1000x780
 увеличить до 750x1000
 увеличить до 1000x520
 увеличить до 1000x712
 увеличить до 1000x750
 увеличить до 1000x528
 увеличить до 1000x626
Уражанні засталіся толькі развалін стайні, і трохі ад дуба з бярозай.
Тут непадалёк, знаходзіцца магіла Каруся Каганца.
Карусь Каганец (шарон. Кастравіцкі Казімір Карлавіч, 29.1.1868—20.5.1918) — беларускі пісьменнік, перакладнік, мастак
Але гэта, дакранаецца ўсяго толькі яго бачнай чыннасці.
Прыгожая, можна сказаць нават і гераічная чыннасць, але падмурка няма, ува ўсім толькі ёсць звычайная мараль прыстасаванца. Досыць прачытаць парачку яго опусаў для розных аўдыторый.
«Кажаце, панове, што беларус свае народнасьці ня знае і нічога пра яе ня цяміць… Вота ж мяне гэта вельмі чапіла за сэрца, як кроў з крыві і косьць з косьці беларуса… Гэта, што беларусы названьня «беларус» ня знаюць, то праўда, але тое, што яны з народнасьці свае ніякай справы не здаюць, то няпраўда. Яно то можа трохі і ня так, як бы трэбы было, але ўсё ж такі цямяць, што яны не маскалі і не палякі. А калі станеш у каторага дапытвацца, хто ён, то адкажа, што ён тутэйшы… Помніць наш селянін, што Кацярына II увяла паншчыну, а Мікалай I паправіў, бо да Мікалая былі яшчэ дзе-нідзе вольныя людзі… Нагаворам прыхільнікаў расейскага ўраду, што палякі ў часе паўстаньня 1863 г. хацелі паншчыну вярнуць, наш брат не дае веры, бо помніць Кацярыну і Мікалая.»
— З рэфэрату на калядны сход Беларускай Грамады 1903 году // Беларусь, 1920, №6.
«Осмеливаюсь считать Ваше Сиятельство белорусом яко потомка наших князей, я, бедный белорус, потомок древних белорусских бояр княжества Мстиславского, уповаю, что у Вашего Сиятельства в душе хранится искра симпатии к Белоруссии, и потому прибегаю с покорнейшей просьбой к Вашему Сиятельству оказать нам величайшую милость, исходатайствовав право издавать литературно-хозяйственную газету на белорусском языке под названием «Полесье»… Покорный проситель Казимир Костровицкий.»
— Его сиятельству кн. Святополк-Мирскому, министру внутренних дел. Ноября 28 дня 1904 года.
Так што наведваць месца пахавання, катэгарычна адмовіўся.
А калі хто сумняецца ў маіх словах, хай прасочыць далейшы шлях большасці яго «патужнікаў па зброі» якія сумленне прамянялі поўнаму карыту, завошта і панеслі адказ, па сумленні.
Прайшло сто гадоў. Нічога не змянілася ў паводзінах падобных прыстасаванцаў.
На пачаканні ўжо выехаўшы з вёскі, за скрыжаваннем, сустрэўся яшчэ дот.
 увеличить до 1000x510
Далей усё па загадзя па запланаваным плане.
Дарога прывяла ў Койданава.
Месцы раней наведваныя, і не адменна надаючы пільнага ўвагу працягваю рух.
Міма гарадзішча, касцёла, хедэра і царквы.
 увеличить до 1000x585
 увеличить до 1000x733
 увеличить до 1000x775
 увеличить до 1000x750
 увеличить до 801x1000
 увеличить до 1000x714
 увеличить до 1000x599
 увеличить до 1000x476
 увеличить до 1000x899
Далез да канцавога пункта свайго падарожжа.
 увеличить до 1000x491
У Мінск, як і планаваў, прыехаў завідна. Яшчэ і сонейка паспела падміргнуць.
 увеличить до 1000x750
Тэхнічныя дадзеныя дня.
Пройдзена – 62 кіламетры.
Сярэдняя хуткасць руху -16км/гадзіна.
Да сустрэчы ў наступным годзе. |
|
Вернуться к началу |
|
 |
|
|
|
|
|
Вы не можете начинать темы Вы не можете отвечать на сообщения Вы не можете редактировать свои сообщения Вы не можете удалять свои сообщения Вы не можете голосовать в опросах Вы не можете вкладывать файлы Вы не можете скачивать файлы
|
|